Historia Parafii w pigułce

To wokół tej ŚWIĄTYNI gromadzi się Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Porąbce.

„Parafia jest określoną wspólnotą wiernych, utworzoną na sposób stały w kościele partykularnym, nad którą pasterską pieczę, pod władzą biskupa diecezjalnego, powierza się proboszczowi jako jej własnemu pasterzowi”. (Kodeks Prawa Kanonicznego Kan.515&1)

Kiedy tak popatrzymy na naszą parafię to musimy wpisać datę 14 czerwca 1966 roku, kiedy to Dekretem Kurii Metropolitalnej w Krakowie Porąbka zostaje ustanowiona samoistną parafią. Nasza Ojczyzna przeżywała wtedy Milenium chrztu Polski…  Jest w naszym kościele niesamowita pamiątka tamtych wydarzeń. Może nawet niewielu samych Porąbczan o tym wie, zwłaszcza młodszego pokolenia . To serce naszej świątyni  – TABERNAKULUM, na którym widnieje napis „Sacrum Millenium Poloniae”.

Jeśli  dopiero rok 1966, to co było wcześniej?

U progu XX wieku, kiedy to Polska była jeszcze pod zaborami mieszkańcy wioski należeli do parafii w Czańcu. Jak zapisano w Kronice  Parafialnej – myśl o odłączeniu się od parafii Czaniec i budowy nowego kościoła w Porąbce, powstała w 1901 roku. Porąbczanie wchodzący w skład Komitetu Kościelnego parafii czanieckiej, widząc, że kościół w Czańcu coraz bardziej wymaga remontu, domagali się budowy nowej świątyni w Porąbce. Nie było to łatwe przedsięwzięcie, gdyż nie otrzymali zgody i wsparcia ówczesnych urzędów świeckich ani kościelnych. Zawiązany Komitet Budowy Kościoła, którego przewodniczącym został naczelnik Gminy – Jan Gałuszka krok po kroku, pokonując różne przeszkody wytrwale dążył do realizacji marzenia Porąbczan o swym własnym kościele.

I tak 14 lipca 1904 roku rozpoczęto budowę, a 31 sierpnia 1904 roku poświecono kamień węgielny kościoła, dla którego ustanowiono tytuł  Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Budowa kościoła dzięki wytrwałości i ofiarności Komitetu Budowy i wielu przyszłych parafian w Porąbce doprowadzona zostaje do końca już w roku 1907.  13 października 1907 roku kościół został poświęcony  i od tego dnia Msza Święta odprawiana jest  w każdą niedzielę i święta.

Porąbczanie musieli czekać jeszcze na pierwszego samodzielnego duszpasterza w Porąbce jeszcze 2 lata, sami dbając i opiekując się  swoim kościołem. 1 września 1909  roku pierwszym proboszczem  zostaje ks. Bartłomiej Kutek. Rozpoczyna się tym samym organizacja życia parafialnego.

Na stronach Kroniki Parafialnej zapisano dalsze życie wspólnoty, jej zaangażowanie, modlitwę, przeżywanie różnych rocznic parafialnych, czy to wydarzeń w naszej ojczyźnie.  Kolejni proboszczowie i wikariusze razem z wiernymi ubogacają życie religijne, jak i upiększają, modernizują swą świątynię.

Do roku 1992 parafia Porąbka przynależy do Archidiecezji Krakowskiej, kiedy to Papież Jan Paweł II bullą Totus Tuus Poloniae Populus z dnia 25 marca 1992 roku powołuje Diecezję Bielsko – Żywiecką, do której włącza dekanat kęcki, a więc i naszą parafię.

Należy wspomnieć jeszcze w tym miejscu o 2 wydarzeniach, też współczesnych z życia parafii. Pierwszym z nich zarówno w wymiarze duchowym, jak i materialnym była konsekracja kościoła w uroczystość  odpustową 1995 roku przez ks. bp ordynariusza diecezji bielsko – żywieckiej Tadeusza Rakoczego. Drugim zaś świętowanie w ciągu całego roku 2007 – Jubileuszu 100 – lecia  świątyni.

(źródłem jest książka „Wiek spełnionych marzeń” 100 lat budowy kościoła w Porąbce, Porąbka 2007)

Słowo o naszej parafii rozpoczęto od wydarzenia jej erygowania w roku 1966 i  Tabernakulum Milenijnym  – to centrum życia wiarą naszej parafii… Trzeba ciągle na nowo pytać się, czy czuję się z tą wspólnotą parafialną złączona/złączony? Podejmujmy refleksję wczytując się w Katechizm  Kościoła Katolickiego:

2179 Parafia (…) jest miejscem, gdzie wszyscy wierni mogą się zgromadzić na niedzielną celebrację Eucharystii. Parafia wprowadza lud chrześcijański do uczestniczenia w życiu liturgicznym i gromadzi go podczas tej celebracji; głosi zbawczą naukę Chrystusa; praktykuje miłość Pana w dobrych i braterskich uczynkach: Nie możesz modlić się w domu tak jak w kościele, gdzie jest wielka rzesza i gdzie wołanie do Boga unosi się z jednego serca. Jest w tym jeszcze coś więcej: zjednoczenie umysłów, zgodność dusz, więź miłości, modlitwy kapłanów. (św. Jan Chryzostom)

Niech ta  Internetowa strona parafialna będzie takim świadectwem życia parafii DZISIAJ… JUTRO…