Dziękując Bogu i ludziom – Szkoła Podstawowa nr 1 im. Mikołaja Kopernika
Czas zakończenia kolejnego ROKU SZKOLNEGO to czas nowych refleksji. Jak zapisano „czas dziękczynienia Bogu i ludziom” w szczególnym roku, świętując 550 urodziny Patrona.
Więc najpierw Msza święta w naszym kościele parafialnym. Sztandar szkoły, śpiew animowany przez nauczycieli, Msza święta sprawowana przez naszych Kapłanów w otoczeniu grona ministrantów, absolwent Kamil czytający czytanie, ks. Ariel ewangelię i głoszący kazanie. A w nim kilka myśli:
Dzisiaj jest dzień, żeby się pochwalić. Każdy z was dzisiaj w jakimś sensie musi zostać pochwalony i sam powinien pochwalić się przed sobą. Trzeba wymienić wszystkie godziny spędzone w szkole, wszystkie godziny spędzone na nauce w domu, na odrabianiu zadań, każdy wysiłek włożony w to, żeby pokonać w sobie swoją niemoc, lenistwo, swoje złe wady, złe przyzwyczajenia. To wszystko jest dzisiaj waszą chlubą. Trochę o tej chlubie mówią nagrody, które otrzymujecie w tych dniach, świadectwa wyróżnienia, pochwały za różne rzeczy. Szkoła to nie jest tylko wiedza i nie da się zmierzyć tylko wiedzą, ale pasją, zaangażowaniem, postawą, kształtowaniem w siebie charakteru, uczeniem się radzenia sobie w różnych sytuacjach, jakie życie przed nami stawia. To są wasze sukcesy, którymi trzeba się chwalić, z których trzeba być dumnymi.
Chodzi też o takie spojrzenie w prawdzie, które daje nam pewien obraz prawdy o sobie. Prawdy która prowadzi do pokory, czyli spojrzenia na siebie – jaki jestem. Są rzeczy, które mogły lepiej wyjść, są rzeczy, które mogłem zrobić lepiej, które powinienem zrobić lepiej, do których powinienem się bardziej przyłożyć. To są zadania na przyszłość.
Na koniec Pan Jezus dzisiaj w Ewangelii mówi nam bardzo ważne zdanie: „gromadźcie sobie skarby w niebie”, czyli żeby nasze serce było przy tym, co dotyczy wieczności. Pan Jezus chce powiedzieć, że wszystkie te sukcesy, wszystkie zdolności, których się uczycie mogą zostać tylko tu na ziemi. Bardzo wielu ludzi żyje tylko dla tych kilkudziesięciu lat tutaj, pokładając tylko nadzieję w tym co doczesne, a Pan Jezus mówi: to co teraz robicie; wasza nauka, wasze kształtowanie charakteru to jest na całą wieczność, na całą wieczność bez końca. Jakimi będziecie ludźmi tutaj jak siebie ukształtuje, co osiągniecie to wpływa na całą wieczność. Wszyscy święci ,których wspominamy kiedyś byli takimi młodymi ludźmi, którzy może nie za bardzo wiedzieli co chcą. Jedni zostali wielkimi królami, niektórzy naukowcami, niektórzy założyli piękne rodziny, inni byli biskupami, papieżami, księżmi inni leczyli chorych, jeszcze inni robili wiele innych wspaniałych rzeczy. Są świętymi bo zainwestowali tą swoją pracę nad sobą, na całą wieczność i do dziś ich wspominamy. Na przykład wczoraj świętego Tomasza Morusa który był kanclerzem Królestwa Anglii. Wspaniały święty, który za wartości nieprzemijające oddał życie. Idąc na śmierć stał się patronem polityków.
Modlitwa wiernych wypowiedziana przez przedstawicieli różnych klas i procesja z darami, a w niej kosz kwiatów zrobiony z przyniesionych prze zdzieci „kwiatów wdzięczniści” i chleb i wino – owoce wszystkich szkolnych wysiłków dzieci, nauczycieli, wszystkich pracowników szkoły, rodziców.Wszystko właśnie zależy od tego, czy te nasze wysiłki, które dziś świętujemy, którymi się chwalimy, z których się cieszymy chcemy zainwestować na wieczność. Nie tylko, żebyście sobie tu dobrze życie na ziemi ułożyli, ale żeby tu dobre życie na ziemi doprowadziło do wiecznego szczęścia
I dziękuję „LUDZIOM”
(filmy za stroną Szkoły)